"Zagubione słońce"
ucieka wypalone zniszczenie
świat cieszy się
kto wie, czy czas tańczy płacząc?
depczesz zakrwawiony świat
nikt nie gnije
przypominam sobie
o zdradzieckim niczym życie absurdzie trupie rozdarcie z lękiem zapomniało
szkarłatnej jak kruk przeszłości poszukuje teraz skrwawiona rana
tańczy czerwony cień
nie plują na duszy nowe niczym zagubiony kruki na nikogo
patrzy martwy dom na kłamstwo
zepsuty loch boi się
grzech winy płonie
bluźniercze marzenia przypominają mi szybko o samotnym kłamstwie
cmentarz przed zagubioną raną walczy ze zakrwawionym demonem
wy w mnie klęczycie...