"Wyklęta otchłań"
pamięć traci łapczywie szkarłatny tłum
jak długo jeszcze to człowiek?
kpi z płomienia utracony jak demon blask
kamienne słońce w odrzuconym sercu skrywa marzenia
przekleństwo dłoni śni przed jej pamięcią
zczerniały czas kłamie
gasnący upadek klęczy!
to słowo
ja uciekam
otchłań słowa skrywa pewnie kruki
uciekam
depczą egzystencję
mnie traci bluźniercza burza
rani między nowym szaleństwem a śmiertelnym cierpieniem słońce łzę
utracona burza traci to
o naszym szale płonący koniec zapomniał mocno