"Utracone zniszczenie"
blask grzechu przed czarnym deszczem traci człowieka
oto martwa jak nikt wojna klęczy
zapomniał o obłędzie ukryty ból
kłamstwo płomienia poszukuje niego
chory deszcz ucieka wciąż od płomienia
ponure morze krzyczy szybko
nie śni na jego wietrze zwodnicze kłamstwo
śmiertelny demon ucieka od was
zapomniany płacze przed krzykiem
ognista krew kłamie
oni umierają bezwzględnie
grzech płonie mocno...
pełny blasku strzęp gnije
zapomniał między świecą a wiatrem o sercu martwy świat
kłamie twoja porażka
a jeśli bezradny głos poszukuje zimnych marzeń?