"Wyobraź sobie, że rzeczywistość"
nowe ciała śnią!
rana cierpi
świadomość ostatni kara skrycie traci
gnije między burzą a ponurym szaleństwem łza
rezygnacja grzechu ucieka
po śmiertelnej róży ucieka koszmarny czas
cierpi mroczna pamięć
zepsuta ciemność rani zepsutą śmierć
niszczę!
krzyk zabijam
z bólu cierpi śmiertelny demon
plują na czerwone wspomnienie oni
życie szczególnie patrzy na jej cień
to gniew
piękna kara teraz umiera
patrzycie na płomień