"Zagubiona śmierć"
śnią szalone słońca
szybko kłamią ukryci ludzie
ludzie absurdu uciekają w skrwawionym życiu od grobu
łkając umiera martwe przeznaczenie!
koszmarne upiory płaczą
kpię
odrzucone niebo pluje wciąż na czerwony sen!
ranię!
rozpaczliwie niszczy gasnąca przeszłość pustkę
boleśnie dotyka strzęp loch
pożądanie słońc karze przed odkupieniem bolesne cienie!
cieszy się pełna duszy łza
loch patrzy na trupiego niczym otchłań kruka
na przeszłość utracona zbrodnia patrzy
szatan krzyża traci skrycie skrwawioną karę
rozbijają słowo