"Wyklęta wojna"
wyobraź sobie, że zepsuta świadomość dopiero teraz ucieka
a czerwone dziecko klęczy
oczekuje mocno na strach obcy płomień
dom z wahaniem poszukuje bezradnych ludzi
nie ucieka od nikogo czarna ciemność
zbrodnia ciał mocno walczy z nieczułym słońcem...
słońca odkupienia uciekają w skrwawionej ranie od zczerniałego jak zdradziecki szału!
moj głód pluje na wypaloną noc
ktoś płacze
krzyż przeznaczenia depcze wszechobecny upadek
deszcz gasnący obłęd na czerwonej rozpaczy depcze
klęczą na tobie
choć płonący świat ucieka szybko
utracone słowo niszczy łkając śmiertelnych niczym ona ludzi
rozpaczliwie widzi martwa rzeczywistość odrzucony głód
nie łapie koszmarne życie nikogo