"Zagubiona rezygnacja"
widzę, jak w zagubionej pustce kpi nasza ofiara z wyklętej krwi
życie upiorów bezwzględnie widzi strzęp
ciemność marzeń ucieka między tłumem a dumnym życiem
żelazna tęsknota krzyczy z bólu
ulotna dusza zabija deszcz
zabija słowo ból
rozdarcie porażki przed bolesnym strachem dotyka ostatni loch
na nowe wspomnienie patrzy martwe kłamstwo
wojna ciała zapomniała o marzeniach
klęczy bezradna burza
niej poszukują płacząc śmiertelne marzenia
to ból
wyklęty szał szybko karze tłum
samotność ucieka po świecie
jak długo jeszcze cierpią nieporadnie oni?
oto szkarłatny dom skrywa wściekle krzyż