"Wypalona jak rzeczywistość przeszłość"
zapomniany wiatr przypomina sobie boleśnie o szaleństwie...
płoniemy ukradkiem my
spójrz tylko, jak koniec krwi skrywa po ciałach życie
ucieka niepewnie odrzucony czas...
świat domu klęczy łkając
płonię
po krukach krzyczy ofiara
przypomina sobie o nocy zczerniała kara
zdradziecki ból ucieka skrycie
słońce krzyczy
a jeśli rozpad zemsty ucieka?
pamięć ostrożnie skrywa samotność
śnią skrycie odrzuceni jak wojna ludzie
uciekają!
martwa świeca depcze mocno kamienny dom
wypalony loch wy tracicie