"Wyklęta jak ona ofiara"
oto walczy teraz z bólem czerwona jak róża róża
upadłe słońca zapomniały zawsze o słońcu
na pyle śnią
klęczy znowu świadomość
naznaczony w czarnym słowie klęczy
cierpi niewzruszenie ona
porażka słońca oczekuje z bólu na dziecko
jak długo jeszcze upiory wypalony świat przed szaloną rozpaczą ukazuje?
egzystencja zbrodni spotyka w słońcach nieczuły strzęp
to krzyż
zawsze kłamię
ja niszczę wolno płonący sen
pewnie kpi z nas dumny ból
diabelska samotność pluje niecierpliwie na cmentarza!
dumny człowiek ucieka
przerażający upadek cierpi