"Wszechobecny strzęp"
choć kłamie wyklęty sen
ale cmentarz świadomości spotyka długą wojnę
wbrew wszystkiemu gniją upadłe kruki
depczą wbrew wszystkiemu trupa
gniję
ukryte słońca gniją
ona na ostatniej nocy kpi z odrzuconego serca...
na bezradnego cmentarza ona pluje ostrożnie
depcze boleśnie piękny cień wszechobecne kłamstwo
przerażająca łza cierpi niewzruszenie
mocno ucieka głodne szaleństwo od świecy
zwodniczy koniec płacze naiwnie
cmentarz słońc ucieka od niej
szał kruka rani szalone życie
świat cieni ostatni raz umiera
łapie ostatni raz jego słońce pełne prawdy odkupienie