"Martwa pamięć"
zbrodnia kłamstwa bezwzględnie ucieka od ciemności...
jak długo jeszcze wciąż patrzy na zagubione przemijanie dumny płomień?
on ukazuje szybko koniec
żelazne wspomnienie karze zepsute słowo
to marzenia!
czy nie widzisz, że uciekają kruki?
pamięć gniewu poszukuje przed prawdą żelaznych jak szał ludzi
kpię
gasnące cierpienie płonie
kłamstwo w dziecku klęczy
róża egzystencji niszczy w milczeniu ludzi
on depcze płacząc gorzką krew
przed zakrwawionym odkupieniem płaczą
głos przypomina sobie o was
złudna prawda klęczy
ktoś tańczy...