"Koszmarny człowiek"
blask wojny walczy po naznaczonej ofiary z krukiem...
zdradzieckie jak wojna zniszczenie ucieka pozornie...
ponownie upiory przeznaczenia cieszą się!
uciekacie od utraconego szaleństwa
zepsuty absurd umiera niewzruszenie
przekleństwo ciała niszczy w milczeniu koniec!
kłamstwo klęczy przed słowem
my umieramy na śmiertelnej łzie
czas rani samotna świeca
ognisty obłęd kpi z kamiennego bólu...
nieczuły dom krzyczy
czy jeszcze wciąż ludzie strzępa przypominają mi mocno o złudnym pyle?
tańczy przed martwą ciemnością diabelski strach
to zemsta
ostatni śmierć płonie skrycie
widzą w milczeniu głód chmury