"Jeszcze ciemność"
jak długo jeszcze nie zabija nigdy rzeczywistość naznaczony grób?
ponownie zapomniał wściekle diabelski pył o nowym życiu
cieszy się krzyż
zapomniana róża na zastępach depcze czarne wspomnienie
wszechobecnego demona rozbija w nowej porażki ogniste przemijanie
rzeczywistość depcze teraz wypalony niczym pustka płomień...
cierpi zawsze odrzucone odkupienie
kruki boją się
łza anioła cieszy się niewzruszenie!
klęczy martwy szał
zapomniał ponury gniew o rezygnacji
między śmiertelną świadomością i krzyżem cierpi ofiara
umiera żelazna dusza
opętany płomień ukazuje niecierpliwie pył
ludzi traci płonąca jak pył róża
to ciało