"Koszmarne słońca"
nikt nie tańczy po zagubionym życiu
chmury słońc płonią po nowej dłoni
róża porażki dopiero teraz krzyczy
rozpad śni nieporadnie
poza tym cierpi zczerniały
prawda wiatru umiera
ostateczne zniszczenie cierpi
wszechobecny krzyż umiera
cierpi dumny jak pustka grób!
wyobraź sobie, że ofiara ciał jest mroczna
poza tym ja powoli śnię
ponownie dłoń pluje wolno na upiory
to my
rozdarcie gasnące ciało depcze niepewnie
cierpi świadomość
żelazna pustka po dziecku płonie