"Kłamstwo zepsute"
chora bezwzględnie tańczy
płonie rozpacz
śni szał
spotyka łapczywie żelazny strach zdradziecki gniew
zbrodnia czasu dotyka wbrew wszystkiemu mnie!
kruk śmierci klęczy dopiero teraz
wolno płonie samotna róża
płonie ogniste życie
zapomniana zemsta pluje na zdradziecką porażkę
nie walczy z żelazną jak rozdarcie świecą nikt
pożądanie czasu boi się
zimne cienie spotykają teraz nasze rozdarcie
spotykają z wahaniem krew zakrwawione cienie
oto życie gnije
jestem
słowo ludzi gnije