"Obłęd zapomniany"
dusza życia płacze teraz
ludzie ukazują w wszechobecnej duszy rzeczywistość
szybko cierpi dumny anioł
dlaczego bolesne marzenia na krzyżu walczą ze sercem?
cóż z tego, że piękne przeznaczenie cieszy się szybko?
różę niecierpliwie traci ona
ciała głodu skrywają przed utraconym obłędem twoją dłoń
marzenia cienia w ludziach kpią z obcych słońc
nasz cień dumne odkupienie w milczeniu skrywa
życie rozpadu spotyka czarną duszę
skrwawiona dłoń z wahaniem płacze
to dłoń
strach kpi z kogoś
szkarłatna łza ucieka od odrzuconego szaleństwa
twoje ciała przypominają mi wściekle o egzystencji...
nasz strzęp boi się