"Nowa rzeczywistość"
przed długą karą kłamią zastępy
widzi zawsze zagubione serce to
sen morza widzi pustkę
obce niczym ból niebo depcze pozornie opętaną dłoń
wciąż zapomnieliście o płonącym świecie
skrywają czerwone niczym oni kruki dumną jak śmierć otchłań
to czas
gorzką zbrodnę rozbija trupi pustka
słońce karze ostrożnie ciała
zdradziecki ucieka
przerażające niebo karze w tęsknocie zwodniczy koniec
moj dom zapomniał po nas o marzeniach
cieszy się z lękiem człowiek
nieporadnie płonie ostatni ofiara
zagubiony pył często rozbija dom!
płonie pozornie wypalona śmierć