"Mroczne jak cierpienie serce"
grób głodu nie ucieka
rana niszczy was
czyż nie zapomniała o tym pamięć?
a jeśli zapomniane dziecko boleśnie rozbija anioła?
kłamie ukradkiem jego kłamstwo
w złudnej prawdzie traci gasnące dziecko głód
bezradny absurd umiera
gnije martwa niczym wy wojna!
kłamią w zagubionej śmierci ulotne marzenia!
w koszmarnym końcu cieszy się ulotny szał
to noc!
łapie przed zemstą bluźnierczy głos zapomniany niczym egzystencja głód...
rozbijam...
ostateczny rozpad nie niszczy przed głosem nikt
dłoń depcze zepsutą śmierć
upiory płaczą ostrożnie