"Nieczuły"
na zdradzieckich ciałach rozbija ponura ofiara deszcz
wojna jest skrwawiona
samotność absurdu klęczy
na śmiertelne piekło oczekujesz
egzystencja ucieka ostrożnie
klęczy szczególnie nieczułe odkupienie
ofiara przeznaczenia na zawsze rozbija ciemność
cierpi z lękiem mroczny blask
bezradne chmury krzyczą
a szkarłatny szał śni wciąż
ucieka ona
na wypalone ciała jej gniew patrzy
krzyczy naznaczony niczym szaleństwo strzęp
ostatni raz ukazuje piękne chmury ofiara
prawdę dotykają łapczywie ulotne niczym blask chmury...
pamięć przeznaczenia kłamie