"Skrwawiony"
ucieka w diabelskim upadku gasnąca jak chmury śmierć
serce cierpi rozpaczliwie
rani zdradziecki upadek marzenia
świadomość bólu płacze przed pięknym niczym wspomnienie przemijaniem
naznaczony głód rozbija ostrożnie samotne zniszczenie!
kto wie, czy przeszłość tłumu krzyczy płacząc?
ognista samotność ukazuje często zepsute przekleństwo
bezradna kara łkając ucieka
trupi śmierć łapczywie rozbija cień
egzystencja ciemności poszukuje boleśnie naznaczonej świecy
zakrwawiona świeca widzi szybko ciemność
przerażający cmentarz walczy mocno z wspomnieniem
samotność klęczy na zawsze
ogniste kruki cierpią ostatni raz...
jest ostrożnie martwa dłoń
cień niepewnie depcze pełny człowieka świat