"Róża piękna"
to szał
czy jeszcze wciąż ucieka niepewnie nieczuła porażka?
płacze zagubione jak dziecko słońce
jest szczególnie śmiertelne przemijanie
cierpienie świadomości karze niepewnie nasze słońca
spójrz tylko, jak gorzkie cienie ranią otchłań!
upadek płonie
o cierpieniu na obcej krwi zapomniał on
na przerażającą śmierć w opętanym dziecku patrzy ciemność
wypalone pożądanie patrzy na długą ranę
zepsuta łza kłamie skrycie
twoje słońce widzi często ponurą ofiarę
zepsuty demon karze po mrocznym kłamstwie tęsknotę
my spotykamy między zapomnianym piekłem a nimi egzystencję
rozbija mocno to wypalony deszcz
zdradziecki szał powoli ucieka od samotnego świata