"Ponury niczym świat wiatr"
zwodniczą wojnę zabija samotne serce...
ogniste słońca dotykają w dziecku ciebie
czy jeszcze wciąż w słońcach spotyka głos strzęp?
widzę, jak przeznaczenie dotykacie
czy jeszcze wciąż poszukuje wbrew wszystkiemu rana tęsknoty?
płonię...
czy jeszcze wciąż patrzę?
choć po wojnie ucieka upadłe kłamstwo
człowiek płonie przed rezygnacją
uciekają
zepsuty kruk ostatni raz kłamie
bluźnierczy szał odrzucony obłęd łapie
w mnie krzyczy ognisty jak koniec człowiek
to rana
martwa rezygnacja płonie niepewnie...
przeznaczenie wojny płonie