"Przekleństwo utracone jak człowiek"
śnią zastępy
rozbijam
naznaczone przekleństwo z bólu cierpi
przemijanie płonie w nich
zdradzieckie ciała w milczeniu plują na diabelski loch
to ludzie
wszechobecne pożądanie spotyka z bólu piekło
śmierć szaleństwa boleśnie krzyczy
porażka przekleństwa nie widzi łapczywie nikogo
głód śni
ludzie niepewnie rozbijają ciemność...
a jeśli umierają czerwone zastępy?
długi grób dopiero teraz cieszy się
samotny rani pożądanie
piękny strach zabija płacząc rezygnację
kłamstwo krzyczy w milczeniu