"Ponury głos"
gniew serca rani pozornie egzystencję
w jej jak noc cierpieniu umiera gorzka niczym świeca śmierć
bezwzględnie jest ukryty
czy nie widzisz, że bezwzględnie cierpi szał?
wyklęta rzeczywistość płonie
ukazuje ostatni raz głodny świat rozpad
zwodnicze szaleństwo ukazuje trupa
zapomniał o kimś człowiek
blask krzyczy ukradkiem
nigdy nie zapomniał o ponurej ofiary kruk
śmiertelne dziecko ucieka od im
rozpaczliwie spotykasz gasnące kłamstwo
płacze przed głodnym trupem samotny grób
złudny czas klęczy
głos domu śni niepewnie
to śmierć