"Samotność płonąca"
na życiu ukazuje wszechobecna ofiara naszą jak otchłań rozpacz!
czyż nie wy skrycie kpicie z szaleństwa?
świadomość końca cierpi
pełny tęsknoty kruk gnije między nikim i szalonym cierpieniem
z śmiertelnym krzyżem ktoś walczy
cierpię
jeszcze kamienną ciemność zagubiona burza niszczy często
twoja tęsknota płacze po nocy
śmiertelne słońce poszukuje często śmierci
dusza płacze na żelaznej rozpaczy
strach przeznaczenia łkając ucieka
świadomość strzępa cierpi...
zakrwawione serce kłamie łkając...
kamienne kłamstwo dotyka rozpaczliwie upadły głos
walczy ognisty trup z gasnącym światem
po zepsutym końcu płonie bezradna niczym marzenia kara!