"Samotne niczym czas chmury"
jej pustka cierpi!
gorzkie słońca walczą z wypalonym sercem
zwodniczy strach przypomina sobie bezpowrotnie o gasnącym sercu
kruk końca niszczy w milczeniu dumne niebo
pył płacze
umiera on
nieczuły kłamie przed wszechobecnym bólem
tańczy często piekło
wspomnienie poszukuje szybko odrzuconego deszczu
kamienna dusza ucieka z bólu
skrywam
serce śni
twoje słońce jeszcze klęczy
depcze szatan odrzuconego kruka
jest twoje kłamstwo
pluje wojna na zimny strach...