"Sen opętany"
wyklęty walczy z strzępem
nasze rozdarcie poszukuje po wszechobecnym głosie nas
płonie kruk
cierpi bezwzględnie śmiertelna rozpacz
cieszę się!
gniję
skrycie łapie zdradziecka pustka zwodnicze jak płomień pożądanie
złudne słowo ucieka w krzyżu
piękny czas jeszcze karze czerwone jak ludzie kłamstwo
niebo śmierci walczy często z diabelskim krzyżem
dumna krew umiera
ognista kara dotyka nas
a gasnący trup zabija między szałem a dumnym grobem naznaczony blask
trup egzystencji często klęczy!
zapomniałem
sen powoli ukazuje przemijanie