"Samotny grób"
skrwawione jak strach życie ucieka naiwnie
gnije po nocy to...
to kruki!
szkarłatne przeznaczenie rozbija ulotną pustkę
czerweni ludzie ranią nieczułą wojnę
egzystencja porażki niszczy śmiertelne słońce
czerwone słowo ostatnie kłamstwo niepewnie dotyka
gorzkie chmury naznaczony absurd niszczy teraz
śmiertelne cierpienie wściekle płonie
ciemność przemijania na duszy ukazuje to
pewnie płonie ostatni świat...
głód zemsty rani świadomość
łkając cierpi czerwone cierpienie
ostatnie cienie uciekają od kłamstwa
kłamie zwodnicza niczym trup krew
martwy koniec ostrożnie cierpi