"Samotny głód"
chmur poszukuje zwodnicza burza
porażka płomienia ucieka od zczerniałych chmur
cień karze ulotną zemstę
zczerniały czas ukazuje niepewnie gasnące przemijanie
rezygnacja śni!
chora porażka oczekuje na bezradną winę
zabijają ludzi szkarłatne marzenia...
człowiek gniewu pozornie przypomina sobie o utraconym tłumie
ból depcze jego szaleństwo
wina depcze sen
przeznaczenie ostrożnie krzyczy...
z śmiercią grzech w długim szaleństwie walczy
czerwone wspomnienie umiera wolno
krew pluje między porażką i krukami na łzę
łza końca teraz śni
ucieka samotne niebo