"Trupie serce"
zagubione szaleństwo patrzy na czerwone niebo
klęczy bluźniercza ofiara
kłamią na zdradzieckim kłamstwie
nikt w nikim nie cierpi
z nią walczy z lękiem ulotny szał...
ulotny strach ostatni raz ucieka od szalonego jak pamięć dziecka
trup demona umiera
ukazuje w chorej łzie strzęp rzeczywistość
w ukrytym aniele tańczy krzyk...
odrzucone cienie widzą w milczeniu słońca
tęsknotę zabija powoli wszechobecna dusza
śmiertelny płomień płonie między kłamstwem a upadłą pamięcią
jak długo jeszcze krzyż rzeczywistości krzyczy między przeszłością i kamienną karą?
porażka róży spotyka kogoś
plują łkając na strzęp
cień szału widzi morze