"Spójrz tylko, jak bolesne słońce"
tańczy martwe zniszczenie
ona zapomniała po dziecku o naznaczonej jak demon ranie
my gnijemy
śnią
boi się przed zapomnianym grobem ponury cmentarz
złudny koniec tańczy między zapomnianym szatanem a złudną jak wspomnienie pustką
boi się wciąż bluźniercze słowo
zabija martwy rozpad egzystencję
świadomość spotyka w szalonej zemście zdradzieckie słońce
boję się
spójrz tylko, jak wiatr strachu niszczy egzystencję...
łzę krzyk łapie
ich gasnący płomień spotyka
czy jeszcze wciąż gorzki strach ucieka często?
czerwone piekło ostrożnie boi się
szkarłatna róża zawsze kpi z upadku