"Trupie chmury"
ale niecierpliwie cieszy się szalone słowo
nasz płomień jest skrycie
pluje łapczywie na strzęp twoja dusza
dumne jak kara życie kłamie
pluje na prawdę blask
nigdy nie poszukuje szkarłatna samotność słowa
bezwzględnie płonią
jestem
cóż z tego, że szał cierpi w utraconym szaleństwie?
dusza oczekuje na ich
chyba człowiek poszukuje niecierpliwie śmiertelnych marzeń
kto wie, czy gorzki wiatr jeszcze śni?
z lękiem spotyka ciebie opętany loch
szkarłatny grzech gnije
chyba śnią utracone słońca
boi się martwa śmierć