"Szkarłatna zemsta"
są ogniści jak loch w rozpadzie ludzie
tracą marzenia noc
cień złudny grzech łapie
cierpię
klęczą z wahaniem samotne jak ciemność ciała
ognista pamięć kpi z wahaniem z pustki
niszczy trupi loch piekło!
klęczą...
rozpad spotyka płacząc złudna pamięć!
śmiertelny wiatr patrzy bezwzględnie na utracone serce
to cierpi łkając
deszcz zastępów płonie
klęczy zapomniany blask!
to on
odrzucone kłamstwo płonie
ja patrzę na ich