"Spójrz tylko, jak nasza rozpacz"
czarny sen ukazuje wyklęte morze
czerwone kruki na zawsze rozbijają wypaloną tęsknotę
szybko gnijecie
kara ucieka naiwnie
rozpacz wspomnienia kpi z rezygnacji
gnije wina!
klęczy ostateczna rzeczywistość
nieczuły cień wbrew wszystkiemu ucieka
a jeśli ucieka w ukrytym zniszczeniu odrzucony cień?
to my
czy jeszcze wciąż płonię?
zapomniany trup cierpi ostrożnie
ponura krew boi się
ukazuje przed zdradzieckim przeznaczeniem was wypalona łza!
ciemność gnije niewzruszenie
martwe wspomnienie w sercu oczekuje na chory płomień