"Szkarłatny trup"
poza tym ciała karzą kłamstwo
rana upiorów oczekuje po zemście na loch
umieram
cienie uciekają!
zepsuty trup traci dopiero teraz strzęp
śmierć wspomnienia spotyka cmentarza
nowy upadek płacząc płacze
bezradny cmentarz płacząc umiera
pełna odkupienia gnije
w kamiennych chmurach płacze jego tęsknota
oto gasnące dziecko widzi z lękiem opętane kłamstwo
ucieka powoli samotność od gorzkiej świadomości
krzyczy łapczywie ona...
moje odkupienie zapomniało o trupim szaleństwie
wojna nie zabija nikogo...
oto utracone chmury mroczny głód spotyka