"Spójrz tylko, jak pełny czasu człowiek"
po ognistej duszy kpi z nieba wspomnienie
nigdy nie kłamie zakrwawiony strzęp
głodny loch szybko umiera
niecierpliwie boją się wyklęte kruki
dlaczego skrwawiona egzystencja pozornie rani naznaczone przeznaczenie?
kamienny ból płacze
blask czasu oczekuje wciąż na otchłań
to cierpienie
to wojna
twoj świat tańczy
to serce
rzeczywistość widzi ludzi
nieczułe szaleństwo kłamie
ciemność pożądania karze upadłe ciała
upadek ucieka od zapomnianego nieba
zemsta czasu dotyka łkając kogoś...