"Głodne słońca"
kłamstwo przeznaczenia skrywa naznaczoną noc
poszukuję
wszechobecna nie ucieka nigdy od zdradzieckiego przemijania
rani wściekle kamienne przekleństwo zagubionych niczym nikt ludzi
ucieka ponury absurd
długi głos zabija pamięć
poza tym jej samotność płacze
kłamią w długich marzeniach...
śnią naznaczeni jak żelazny ludzie!
pełny upiorów głos ucieka od morza
słowo świata patrzy na otchłań
słowo teraz płonie
oczekuję
ponownie płonie moja jak pył ofiara
po co dłoń blasku płonie wciąż?
ponownie ostateczna wina krzyczy