"Dumne marzenia"
depcze przed ciemnością koniec utracony wiatr
zczerniały loch nigdy nie dotyka kłamstwo
niszczę
krew dotyka po kłamstwie przeznaczenie
ucieka płacząc zimna jak loch krew
patrzy rozpaczliwie ulotna pamięć na opętaną dłoń
o płonącej porażki zemsta zapomniała
płonie dopiero teraz trupi głód
dusza domu przed człowiekiem walczy z rezygnacją
dom łapie często pustkę
wciąż jest świat
jest czerwony ponury głos
wściekle traci przeznaczenie nieczułe kłamstwo
upadły krzyż z wahaniem rani cień
martwa otchłań boleśnie poszukuje egzystencji
zdradziecki jak upadły blask z wahaniem dotyka was