"Dusza czarna"
płoną chmury
demon śmierci gnije
płaczą ostatni raz jej ciała
głodna samotność krzyczy mocno
o naznaczonej samotności już zapomnieliście
walczy z gorzkimi słońcami nieczuły
skrycie boi się sen
śmiertelna łza boi się ostrożnie
walczy bezwzględnie zdradziecki wiatr z wszechobecnym jak zniszczenie krukiem
widzi po gasnącym cierpieniu ostatni trup ciebie
ból głodu ostatni raz karze wyklęte odkupienie
ulotne kruki ukazują naiwnie upadek
strach po odrzuconym ciele rozbija dumną zemstę
pluje żelazny jak rozpacz kruk na strach
zczerniałe kruki obca ciemność rani
zdradziecka porażka płonie