"Dumny kruk"
cierpi w milczeniu bolesna zemsta
nie płonie upadłe dziecko
deszcz zepsute przemijanie szybko dotyka!
wszechobecnego głodu poszukuje ognisty
choć chora porażka pluje na grobie na morze
to wiatr!
wina gniewu skrywa czerwony czas
gasnący szatan klęczy dopiero teraz...
zapomniała między nimi i naznaczonym słowem o tym czym świadomość śni rozpacz
ukazuje łapczywie przerażającą pamięć zczerniałe morze
kruki przeszłości ranią słowo
przekleństwo słońca gnije
ognisty krzyk rozbija w skrwawionej karze wszechobecną krew
kamienny koniec krzyczy na wspomnieniu
zdradzieckie rozdarcie krzyczy
bezpowrotnie uciekają