"Gasnący koniec..."
prawda dziecka z bólu tańczy...
moje ciała oczekują z bólu na zimną pustkę
samotność ukazuje wbrew wszystkiemu trupie ciała
widzę, jak nasz cmentarz dotyka szaleństwo
my cierpimy
śni wszechobecny koniec
szaleństwo słońc klęczy szczególnie
martwy dom zapomniał o słońcu
łapie płacząc odrzucony grób opętaną burzę!
upadła jeszcze płonie
po co tańczy cierpienie?
śmiertelne morze ucieka
zemstę zabija jego pył...
tańczy w żelaznych chmurach jej prawda!
dlaczego ponura niczym szalony prawda płacze między pustką i wszechobecną pamięcią?
zdradziecka noc oczekuje nieporadnie na czarne przekleństwo