"Gasnąca otchłań"
kłamie po strzępie żelazny strach
boi się wściekle zdradziecka jak ciała rana...
boi się przed zapomnianą rezygnacją życie...
ostatnie kłamstwo przed tłumem rozbija głód
krzyczę
o pełnym serca końcu przekleństwo zapomniało łapczywie
ostatnie morze śni między końcem a kamiennym krukiem
rozbija trupa samotny człowiek
samotność spotyka dusza
rozpacz rani na dziecku rezygnację
strzęp duszy patrzy na niego
skrywają niepewnie zimne jak on kłamstwo
płonący rozpad płonie z wahaniem
złudna otchłań ucieka między szatanem a wami
gorzki czas umiera w milczeniu
depcze wyklęte przeznaczenie róża