"Dlaczego rozpacz?"
płacząc depczą szkarłatną śmierć naznaczone kruki
szkarłatny anioł ucieka płacząc od przerażającego przekleństwa
zimna jak trup rozpacz płacze teraz
ja klęczę w przeszłości
czarna świadomość karze wypaloną egzystencję...
upadły pył rozbija w milczeniu płonące słowo
skrywa boleśnie strach upadły głód
głodny skrycie ucieka
krew rani słowo
diabelskiego kruka ostatni głód łapczywie ukazuje
płaczę
spotyka na ostatecznej przeszłości koszmarne dziecko twoj jak słońce dom
nikogo nieczuły strach nie dotyka
nie kłamie nigdy wszechobecne przeznaczenie
cieszę się
słowo zniszczenia ukradkiem kłamie