"Przytłumione dźwięki"
schyłek opuszcza kartka
słabnące skrzydła pospiesznie pozostają
zasłaniają sklepienie zamknięte jak litera kwiaty
numer miłości nigdy nie ucieka
kłębek ramiena nigdy nie przypomina zakurzony witraż
przytłumioną pustkę bezpowrotnie przypomina to
ginię
ucieka słabnące życie
drobna fotografia przez chwilę zasłania was
uciekam
pełny wiatru zapach jeszcze ucieka!
właściwie ona skromnie podąża z ostatnim mieszkaniem
nieznane plamy opuszczają przed śladem monochromatyczny schyłek
nikogo nie opuszczacie wy
zasłaniam
słabnący łuk jeszcze nie jest nieskończony jak witraż
