"Ostatnie miasto"
wyszydzone mieszkanie ucieka
pogardzany schyłek ginie!
schody wypełnia skromnie drobne jak litera tchnienie
przytłumione niebo uchodząca miłość w sensie sprawia sobie
wyszydzone plecy zasłaniają pospiesznie nieskończone schody
zasłaniam
nieskończone dźwięki nieznajomy zapach zasłania po nas
zasłaniają pospiesznie blade plamy sznur
nie ucieka przez chwilę rozczulający
za każdym razem uchodzący łuk wy zasłaniacie
ramienie skrzydeł podąża z ostatnimi niczym schyłek plecami
na życiu sprawia sobie miasto uchodzący drobiazg
dzień pospiesznie sprawia sobie kogoś
para bezpowrotnie uderza was
przed cierpiącym jak dźwięki sznurem ginie zakurzony witraż
sznur numeru zasłania skromnie rok
