Cyber Poezja

		
"Pełny sklepienia kłębek"
właściwie pozostaje pospiesznie para
kusząco nie zabiera ktoś nikogo
senny rok nigdy nie ginie
pozostaje rok

to słońce
chłodna twarz skromnie zasłania anioł
wypełniam
cierpiący łuk wypełnia po słońcu oddech

uciekacie
zakurzone wzgórze ginie skromnie
za każdym razem podążam
cienie przez chwilę giną!

zasłania w was cierpiący ślad drobny niczym choroba palec
podążacie z doliną
zapach schyłku pozostaje
oni opuszczają niego!