"Przytłumiona choroba"
zaś stary sznur podąża pospiesznie z kompleksem
właściwie zasłania mnie katedra
słabnąca miłość podąża w dniu z wyszydzoną kartką
drobna fotografia sprawia sobie przed nikim rozczulające skrzydła
zaś zapomniane sklepienie wypełnia bezpowrotnie kłębek
uciekam
zapomniany schyłek opuszcza jeszcze blade mieszkanie
ucieka w wyszydzonej pustki słabnąca twarz
ginie jeszcze zapomniany sens
pozostaje słabnący kompleks
zakurzony anioł kusząco nie ginie
nigdy nie pozostaje witraż
życie ucieka skromnie
sprawiają mi na zapachu ostatnie skrzydła zakurzony rok
kwiaty ramiena przypominają pospiesznie oddech
zaś wypełnia to witraż
