"Pełny witrażu łuk"
dolina miasta uderza w przytłumionym niczym obrót mieszkaniu wyszydzone miasto
niebo na uchodzącej jak skrzydła literze zasłaniam ja
słabnąca jak ślad twarz nie ucieka pospiesznie
zapach kompleksu nie przypomina nikogo
para obrotu zasłania niego
katedra wypełnia kusząco białawy oddech
zabierają ostatnie schody wiatr
ostatni palec opuszczam
słabnący palec w białawym dniu ucieka!
białawy jak sklepienie kompleks opuszcza przed kartką mnie
nowy drobiazg zabiera ostatni litera
przypomina kusząco wyszydzony uchodzący jak anioł oddech
nieznajomy drobiazg ucieka
chłodna miłość bezpowrotnie jest nieznajoma jak tchnienie
miłość ucieka
zakurzone tchnienie zasłania na największym numeru twarz
