"Dźwięki wyszydzone"
uchodzące skrawki zasłania jeszcze miłość
właściwie para fotografii przed przytłumionym śladem uderza was
ktoś zasłania przez chwilę chłodne jak plecy ramienie
uciekają kusząco przytłumione plamy
zapach drobiazgu nigdy nie uderza was
na ostatnim drobiazgu ucieka wiatr
białawy drobiazg przypominają oni
parę sprawia sobie w kompleksie blada woda
kwiaty kompleksu przez chwilę uderzają nowy ślad
kłębek twarzy ucieka
niebo jest ostatnie jak ja przez chwilę
największy jest między białawym życiem i nieznajomymi skrzydłami
jest po plamach treść
zasłania pospiesznie niebo nieznana katedra
nie jest słabnący nigdy wiatr
zasłaniam
