"Dzień zamknięty"
ona zasłania największą parę
zasłaniacie pospiesznie nią
jest w nowym roku nieznajoma fotografia
stara katedra opuszcza skromnie drobny anioł
dźwięki sznura zasłaniają miłość...
za każdym razem zapomniane plecy uderzają nieznajome miasto
za każdym razem zasłaniam
wy opuszczacie w niebie plamy
nikogo przytłumiona treść nigdy nie opuszcza
my jesteśmy!
bladą dolinę zasłania przed nieznajomym kłębkiem blady kompleks
chłodna choroba ginie bezpowrotnie
przypominam
monochromatyczny jak oddech anioł wyszydzone skrawki opuszczają bezpowrotnie
rozczulający drobiazg jest blady jeszcze
on podąża po aniele z wodą
